Nu het praten over doodgaan stapje voor stapje steeds minder taboe is, kom ik steeds vaker al voor een overlijden aan de keukentafel bij mensen. Ik moet bekennen dat ik dat hele leuke gesprekken vindt om te hebben. Immers praat ik dan met mensen die hun verhalen kunnen en willen delen. Er wordt gelachen en soms wordt ook een traantje weggepinkt. Openhartigheid doet ook dat met een mens en dat is heel mooi.


Uit die verhalen haal ik alles wat nodig is om de vertaling te maken naar passende en wenselijk uitvaartwensen voor wanneer ze er niet meer zijn. Zulke gesprekken zijn waardevol, als was het maar dat ze bijdragen aan rust. Laatst zei een mevrouw na afloop van onze ontmoeting lachend tegen me “Zo, dat is dan helder. Jij werkt ons gesprek en mijn wensen lekker uit en stuurt het op, ik stop het in de kluis met een adressenlijst en de uitvaartpolis en nu ga ik weer lekker door met leuke dingen doen”. Ze was oprecht opgelucht dat ze haar kinderen hiermee kon ontzorgen. Gelukkig maar.

En toch had ook zij nog een vraag. “Mijn hele leven heb ik mijn spulletjes gekoesterd. Ze zijn mijn vertrouwde omgeving en aan alles kleven dierbare herinneringen. Ik zou het heel naar vinden als daar op de een of andere manier aan voorbij zou worden gegaan, bijvoorbeeld wanneer ik ziek word en er niets meer zelf mee kan. Dan moeten mijn kinderen dat allemaal opruimen en zij hebben het al zo druk. Bovendien vind ik het eigenlijk wel fijn om misschien toch nu al mijn spullen uit te zoeken, verhalen erover te delen of sommige dingen al cadeau te doen aan familieleden”. Ik begreep haar relaas en realiseerde me dat ik deze op verschillende manieren wel vaker krijg. Er komt een moment in je leven dat je inderdaad in alle zorgvuldigheid aan de slag wilt gaan met je spullen. Dat is niet alleen voor jou, maar ook voor je familie een vorm van afscheid nemen. Dat kan bij leven zijn, maar dat geldt ook voor de nabestaanden na een overlijden. Van sieraden, serviesgoed, de klok en foto’s uit eerdere generaties tot de piano. Alles door je handen laten gaan, zijn emotionele, intensieve momenten, weet ook ik uit ervaring.

En dus ging ik wandelen met mijn goede (zakelijke) vriendin Suzanne van t Pad Bosch – de Leeuw. Zij is eigenaresse van organizingyourlife.nl Zij vertelde me dat zij mensen hierin ook kan begeleiden. Bijvoorbeeld om samen met iemand te gaan zitten en letterlijk en figuurlijk bezittingen te inventariseren. Ze legt deze inventarisatie vast zodat er overzicht en uiteindelijk rust ontstaat. Het kan ook zijn dat nabestaanden ‘verdwalen’ in het opruimen van het ouderlijk huis en wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken, want ook daar biedt Susanne begeleiding.

Ik gun iedereen een goede begeleiding die past bij hen, zowel in mijn dienstverlening als vanuit de mensen met wie ik werk. Heeft u dergelijke vragen of dilemma’s rond een overlijden, neem dan eens contact op met mij of Susanne. Wij gaan graag vrijblijvend met u om tafel.